Urodzony 15 lutego 1935. Jako student uniwersytetu w Perugii, po wizycie w Asyżu, przyjrzał się swemu życiu w świetle Ewangelii. Porzucił studia uniwersyteckie i po uzyskaniu potwierdzenia od swego kierownika duchowego, Ojca Pio z Pietrelciny, wstąpił do nowicjatu Ojców Kapucynów w Abruzji, dnia 8 grudnia 1955. Święcenia kapłańskie otrzymał 25 marca 1965 roku. W roku 1970 został Magistrem Literatury i Filozofii na Uniwersytecie "La Sapienza" w Rzymie, uzyskując ocenę maksymalną.
Podstawę jego działania stanowi modlitwa i w tym duchu przebiegają jego kontakty z otoczeniem. Stałymi punktami jego kierownictwa duchowego są: Poświęcenie się Bogu Ojcu przez Maryję, codzienne przyjmowanie Komunii Świętej i Różaniec; Spowiedź cotygodniowa, maksymalnie raz na dziesięć dni. Owocem linearnej pracy apostolskiej są rodziny chrześcijańskie ora powołania, które dojrzewały w ramach Białej Armii, a następnie urzeczywistniły się w Zakonie Ojców Kapucynów, Ojców Trynitarzy, wśród kapłanów diecezjalnych i w klauzurze (Karmel, Służebnice Adoratorki), we Włoszech i w Europie Wschodniej.
Jego wizja życia franciszkańskiego - kontemplacyjnego i misyjnego - została wyjaśniona w publikacji "Św. Franciszek, wczoraj, dziś i jutro".
Od orku 1973  - zawsze z błogosławieństwiem i za zgodą Przełożonych - O. Andrea zaangażował się w różne formy apostolatu. Wśród nich wyróżnia się Biała Armia oraz dziecięce Gniazda Modlitwy.

Biała Armia

"Dzieci ocalą świat!"  wielokrotnie powtarzał O. Pio z Pietreleciny, nawołując do organizowania "Gniazd Modlitwy" dla dzieci (takiej nazwy używał), aby dzieci odmawiały różaniec i adorowały Pana Jezusa Eucharystycznego. To wyzwanie podjął, jako jedyny, Sługa Boży O. Pio delle Piane, ze Zgromadzenia Minimitów, bardzo blisko związany z duchem Świętego Stygmatyka z Gargano.
W roku 1972, posłuszny Ojcu Pio Delle Piane, który po śmierci O. Pio z Pietrelciny został jego ojcem duchowym - O. Andrea D'Ascanio podjął apostolat wśród dzieci.
Apostolat ów polega na zachęcaniu dzieci do ofiarowania się Bogu Ojcu przez Maryję -  dla ocalenia świata; na organizowaniu dzieci w "Gniazda Modlitwy", aby odmawiały różaniec i Adorowały Pana Jezusa Eucharystycznego; na przygotowaniu dzieci do Pierwszej Komunii Świętej "w wieku używania rozumu", zgodnie z zaleceniami świętego Piusa X i Nowego Kodeksu Prawa Kanonicznego.
Ruch przyjął nazwę Biała Armia, ponieważ Ojciec Pio z Pietrelciny nazywał różaniec swoją "bronią", stąd "Armia"; z kolei "Biała" odnosi się do niewinności dzieci i do ich modlitwy w intencji pokoju na świecie. 
W roku 1989 Papież Jan Paweł II przyjął na specjalnej audiencji 10.000 dzieci z Białej Armii: po raz pierwszy w historii udzielono audiencji tak wielkiej liczbie dzieci.
O. Andreso, od roku 1989 do 2000 redagował dwie publikacje, które ukazywały się raz na trzy miesięce. Jedna przeznaczona dla dzieci, (Gniazda Modlitwy Białej Armii, o nakładzie 20.000 egzemplarzy) druga, mająca na celu przybliżenie wiernym osoby Boga Ojca, aby był znany i miłowany ("Bóg jest Ojcem ", o nakładzie16.000 egzemplarzy).
W roku 1990 rozpoczęła się działalność Białej Armii w Europie Wschodniej, w Afryce, Ameryce Łacińskiej, w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, oraz wielu innych krajach świata. Miały miejsce spotkania, podczas których ponad dwa miliony dzieci otrzymały koronkę różańca i folderki wyjaśniające jak należy odmawiać różaniec.

Peregrynacja Matki Bożej w Europie Wschodniej

Duchowość Białej Armii opiera się na orędziu przekazanym w Fatimie, które w szczególny sposób dotyczy Rosji: "Jeżeli moje życzenia zostaną spełnione, Rosja nawróci się i zapanuje pokój, jeżeli nie, bezbożna propaganda rozszerzy swe nauki po świecie, wywołując wojny i prześladowanie Kościoła, dobrzy będą męczeni, a Ojciec Święty będzie musiał wiele wycierpieć. Różne narody zginą. Na koniec jednak moje Niepokalane Serce zatriumfuje. Ojciec Święty poświęci mi Rosję, która się nawróci i przez pewien czas zapanuje pokój na świecie".
Jest rzeczą naturalną, że Biała Armia szczególną uwagę poświęcała zawsze tej ziemi, którą Maryja postawiła w centrum swego wielkiego objawienia. W roku 1989 zaczęły otwierać się granice krajów Europy Wschodniej. O. Andrea d'Ascanio zorganizował, wraz z Białą Armia, Peregrynację Matki Bożej Fatimskiej w Bułgarii, Rumunii, na Ukrainie i Białorusi, a także w Rosji, wielokrotnie odwiedzając te kraje w kolejnych latach.
W porozumieniu z Biskupami wielu diecezji oraz z Nuncjuszami, którzy zostali mianowani, od 1990 do 1996 roku spotkał sie z tysiącami wiernych w wielu parafiach tamtych krajów, rozdając setki tysięcy różańców i folderów, drukowanych w różnych językach z wyjaśnieniem dotyczącym sposobu odmawiania różańca. Rozdał 200.000 obrazów Najświętszego Serca Jezusowego i Niepokalanego Serca Maryi; figurki Matki Bożej Fatimskiej, aby Matka Boża mogła pielgrzymować do rodzin, a także dziesiątki tysięcy egzemplarzy Biblii, Ewangelii i Katechizmu. Owoce duchowe Peregrynacji są znaczące. Oto niektóre z nich:

a. Implantatio Ordinis Ojców Kapucynów w Rumunii
Podczas Peregrynacji w Rumunii, na początku lat dziewięćdziesiątych, O. Andrea D'Ascanio stwierdził, że rodzące się tam liczne powołania kapłańskie nie znajdują odpowiednich struktur, które mogłyby je przyjąć. Biskupi Bukaresztu i Jasi poprosili go o podjęcie starań, aby Kapucyni, którzy nigdy nie mieli swoich domów w Rumunii, wysłali do tego kraju swoich Zakonników.
Błogosławiony Jeremiasz Wołoski - jedyny rumuński święty Kościoła Katolickiego - wyruszył z Rumunii do Włoch i wstąpił do zakonu Kapucynów w Neapolu.
Za zgodą Generała Zakonu Ojców Kapucynów, O. Flavio Carraro (późniejszego Biskupa Werony) i Definitora Generalnego na kraje Europy Wschodniej O. Pacyfika Dydycza (obecnego Biskupa Drohiczyńskiego), O. Andrea D'Ascanio podjął to wyzwanie i po wielu usilnych staraniach zdołał przekonać Prowincjała Neapolu, aby wysłał na te tereny dwóch zakonników. Towarzyszył im wraz z O. Prowincjałem i przedstawił ich biskupowi Jasi; następnie odwiózł ich do Onesti, gdzie powstawało sanktuarium ku czci Błogosławionego Jeremiasza i pomógł im znaleźć pomieszczenia, w których założone zostało pierwsze seminarium.
Aktualnie w Rumunii jest 150 seminarzystów, w Neapolu 15 nowicjuszy, 16 probantów i 10 studentów filozofii. Przełożeniu Zakonu oficjalnie wyrazili swe uznanie wobec współpracy z Białą Armią w Analecta Ordinis:
"Akt uznania Winniśmy pamiętać o doniosłym wkładzie Białej Armii, pod przewodnictwem naszego współbrata Andrei D'Ascania, oddanej pod opiekę Matki Bożej Fatimskiej. Od drugiego lipca przebywa w Rumunii nasz współbrat Mario Querini z Prowincji Rzymskiej, który pracuje w Onesti, udając się tam na zaproszenie proboszcza, mons. Edwarda Sechela, z Diecezji Jasi" (Analecta Ordinis Fratrum Minorum Capuccinorum - Ian-Maii 1992).

Dom Ekumeniczny w Rumunii
Również w Onesti, podczas drugiej Peregrynacji, O.Andrea D'Ascanio, w roku 1991 otrzymał w darze od pewnej tercjarki franciszkańskiej, która po raz pierwszy od 50 lat zobaczyła w swym kraju zakonnika noszącego habit franciszkański - działkę i dom w budowie, z prośbą o jego wykorzystanie dla dzieł religijnych.
Z polecenia Generała Zakonu O. Flavio Carraro, O.Andrea D'Ascanio przekonał O.Mario Quirini, z Rzymskiej Prowincji O. Kapucynów, by udał się do Rumunii i podjął pracę na rzecz ekumenizmu.
Na ofiarowanym terenie powstała Dom Ekumeniczny, którego inauguracja miała miejsce w roku 1995. Znajduje się w nim obszerna kaplica, sala spotkań, 20 pokojów oraz innych pomieszczeń. Kapłani prawosławni i katoliccy spotykają się tam w atmosferze braterstwa: jest to najbardziej znaczące przedsięwzięcie na rzecz ekumenizmu zrealizowanie w całej Europie Wschodniej.

b. Misjonarze na Wschodzie
Dzięki peregrynacjom Matki Bożej, O. Andrea D'Ascanio miał możliwość poznać potrzeby katolickich kapłanów i sióstr zakonnych z Europy Wschodniej i czynił wszystko, co było w jego mocy, aby inni zakonnicy wyjeżdżali tam na misje. Biskup Russe w Bułgarii poprosił go o nawiązanie kontaktu z siostrami Matki Teresy z Kalkuty: cztery spośród nich pojechały do tego kraju. Siostry Minimitki z Suffragio wielokrotnie udawały się do Rumunii, gdzie później zamieszkały na stałe. Kilku salezjańskich koadiutorów świeckich zawarło porozumienie, aby otworzyć ośrodki na Ukrainie.

Materiały religijne do nowych kościołów
Ojciec Andrea D'Ascanio, odpowiadając na rzeczywiste potrzeby kościołów Europy Wschodniej, jak również, aby nie dopuścić zbezczeszczenia rzeczy świętych przez osoby niepowołanie, zwrócił się do parafii i klasztorów o przekazanie przedmiotów świętych, które po wprowadzeniu nowej liturgii stały się zbędne. Dzięki temu przesłano wiele naczyń liturgicznych i innych przedmiotów do ośrodka w Trieście, który z kolei przekazał je do krajów Europy Wschodniej i do byłej Jugosławii. W tamtych krajach przedmioty liturgiczne legły pod gruzami ponad 700 kościołów.

c. Radio Maryja w Europie Wschodniej
Biorąc pod uwagę trudności komunikacyjne i ogromny obszar, na którym pracuje niewielu kapłanów, O. Andrea D'Ascanio, kierując się intuicją, wyposażył tamtejsze parafie w prywatne nadajniki radiowe. Okazało się to bardzo ważne dla ewangelizacji Europy Wschodniej. Wiązało się to z dużym ryzykiem i wymagało wielu podróży. Białej Armii udało się przewieźć za żelazną kurtynę siedem nadajników z odpowiednim wyposażeniem do transmisji. Dotarły one do Moskwy, Kijowa, Charkowa, Winnicy na Ukrainie oraz do Drohiczyna, w pobliżu granicy polsko-białoruskiej. W Moskwie nadajnik przekazano Bernardo Antoniniemu, który uzyskał od rządu frekwencje radiowe pozwalające na transmitowanie audycji na terytorium całej Rosji. Na tej bazie powstało moskiewskie Radio Maryja, związane z Włoskim Radiem Maryja.

Filmowane wywiady z męczennikami z krajów komunistycznych
Dzięki możliwości spotkań ze starszymi kapłanami i świeckimi, którzy doświadczyli prześladowań, przeżyli więzienie, łagry i ciężkie roboty na Syberii, O. Andrea D'Ascanio zaczął gromadzić filmowe wywiady z tymi, którzy jeszcze byli przy życiu, aby przetrwały ich wspaniałe świadectwa wiary. Są to Acta Martirum  współczesnego Kościoła. Wywiady te zostały opublikowane w formie kaset wideo.

Walka z aborcją: pochówek dzieci nienarodzonych

Zajmując się dziećmi, Ojciec Andrea D'Ascanio troszczy się o najmniejszych spośród maluczkich: o dzieci zabite przez aborcję. Aby przeciwstawić się ekspansji tej  "strasznej zbrodni", podejmując naglące wezwanie Ojca Świętego Jana Pawła II, który wołał: "Powstrzymajcie tę rzeź", ustanowił w Akwili Ruch dla Życia Biała Armia, angażujący się w zwalczenie aborcji poprzez organizowanie pochówku ciał dzieci zabijanych w szpitalach.
O. Andrea uważa, że aborcja to przede wszystkim owoc ignorancji i powierzchowności kultury, dlatego stara się rozwijać podstawowe zasady przekonywania ludzi, że aborcja jest w istocie prawdziwym zabójstwem: na cmentarzach grzebie się zwłoki, czyli ciała zmarłych ludzi; jeśli uda się pochować szczątki dzieci zabitych przez aborcję, wszyscy zobaczą oczywisty fakt: pogrzeb = zwłoki = zabójstwo.
W roku 1986 O. Andrea D'Ascanio zorganizował Tydzień dla Życia w diecezji Akwila. Podczas końcowego wystąpienia oświadczył, że Biała Armia będzie walczyć o odzyskanie zwłok dzieci zabijanych w szpitalach, aby zapewnić im godny pochówek.
Wraz z prof. Giovannim Antonuccim (który obecnie jest kapłanem) i innymi osobami należącymi do Ruchu, zrealizował dokładne opracowanie przepisów prawa pogrzebowego, obowiązującego we Włoszech. Następnie, w majestacie prawa, po raz pierwszy na świecie, zostały zabrane "pozostałości po aborcji", czyli zwłoki maleńkich dzieci zabitych w szpitalu w Akwili. Zostały pogrzebane na cmentarzu w Akwili.
Pochówki dzieci odbywały się spokojnie przez dwa lata - wspierane w całej pełni przez Arcybiskupa Mario Peressina. Uzyskano pozwolenie, aby umieścić figurę Maryi Matki Dzieci Utraconych, w miejscu, gdzie grzebano ciała dzieci. Odsłonięcie pomnika miało miejsce 28 grudnia 1991 roku. Sprawa odbiła się głośnym echem w gazetach i w telewizji. Ta akcja zapoczątkowała trwającą nieustannie niespotykaną kampanię oszczerstw w środkach masowego przekazu, na skalę międzynarodową. Od tamtej pory trwają ataki zwolenników aborcji na Ojca Andreę i Białą Armię. Lecz mimo wszystko Biała Armia nie zaprzestała tej działalności. Idąc wyznaczoną drogą, w imieniu Ruchu dla Życia Biała Armia z Akwili, nadal organizuje pogrzeby dzieci nienarodzonych w wielu innych miejscach, we Włoszech i w innych krajach.
Na wielu cmentarzach udało się umieścić figurę Maryi Matki Dzieci Utraconych, kopię pomnika z Akwili.
Ponaglony tym przykładem, Kardynał O'Connor z Nowego Jorku, wydał rozporządzenie, aby na wszystkich cmentarzach jego archidiecezji umieszczono pomnik ku czci Dzieci Nienarodzonych. W  Guayaquil i w Quito (Ekwador)  figura Maryi Matki Dzieci Utraconych stanęła na głównym cmentarzu miejskim, we wspaniałej scenerii. Wokół niej nadal grzebane są szczątki dzieci zabitych przez aborcję. Figura ta znajduje się także w Toruniu, w Polsce, przed siedzibą Radia Maryja, a także na wielu cmentarzach całego świata.

Biała Armia realizuje ten projekt w wielu miejscach, wśród niewiarygodnych trudności. Te działania ogromnie przeszkadzają pewnym ugrupowaniom politycznym i ideologicznym. Jesteśmy przekonani, że u podstaw całej kampanii oszczerstw rozpętanej przeciwko Białej Armii i jej Założycielowi Ojcu Andrei D'Ascanio, znajduje się przede wszystkim właśnie ta nieustanna i skuteczna forma walki z aborcją.

Aby Bóg Ojciec był znany i miłowany

Bóg Ojciec pozostaje nieznany, mimo że cała Liturgia odnosi się do Niego. W rzeczywistości prawie wszyscy uważają Go za surowego sędziego, obracając wniwecz słowa czułości, które sam Pan Jezus wypowiedział mówiąc o "Swoim i naszym Ojcu".
Aby dopomóc ludziom, by mogli poznać i pokochać Ojca Niebieskiego, O. Andrea D'Ascanio rozpowszechnia Orędzie Boga Ojca - uznane przez Kościół za autentyczne, po długim i wnikliwym badaniu, które trwało 10 lat. Orędzie to przyczynia się do niezliczonych nawróceń, spisane zostały świadectwa o wielu z nich. Orędzie to zostało przetłumaczone na 24 języki i opublikowane w setkach tysięcy egzemplarzy.
Od ponad trzydziestu lat O. Andrea organizuje w wielu miastach całonocne czuwania modlitewne ku czci Boga Ojca. Odbywają się one przed Panem Jezusem w Najświętszym Sakramencie, w nocy z 6 na 7 dnia każdego miesiąca. Celem tych czuwań jest wyprosić u Boga Ojca, aby jak najprędzej zapanowało na ziemi Jego królestwo Miłości.
Ponadto O. Andrea D'Ascanio organizował zjazdy, rekolekcje, kursy, ćwiczenia duchowe i spotkania, we Włoszech i na całym świecie, zawsze na temat Osoby Boga Ojca, który "nie jest znany, czczony i kochany przez ludzi, którzy są jego dziećmi". Właśnie dlatego pragnie, aby dzieci poświęciły się Bogu Ojcu  i uczy je, by zwracały się do Niego nazywając Go "Tatą".
Jest przekonany, że prawdziwy i trwały ekumenizm jest możliwy do zrealizowania wyłącznie w Bogu Ojcu. Tylko w Nim można osiągnąć prawdziwą JEDNOŚĆ.